اوزون  (O3) یک گاز بحث انگیز می باشد، و دلیل ان وجود ویژگی های قدرتمند اکسیدانی بوده، و در عین حال اثرات مضری روی دستگاه تنفسی ایجاد می کند و همچنین به عنوان یک ماده درمانی برای دهه های متمادی مورد استفاده قرار گرفته است. اثر ضدعفونی کننده O3 به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد اما استفاده اوزون  در درمان پزشکی هنوز مورد بحث می باشد.

در حال حاضر ۹ روش اوزون  درمانی در امور پزشکی وجود دارد که عبارتند از: اعمال مستقیم داخل وریدی و داخل شریانی، تزریق رکتال، تزریق عضلانی، خود درمانی کلی و جزئی، آب اوزونه، تزریق داخل مفصلی، بسته شدن توسط اوزون ، روغن اوزونه و استنشاق اوزون .

اهداف

ارزیابی ایمنی و اثربخشی اوزون  درمانی در مراقبت های بالینی.

نتایج

ایمنی

گزارش هایی از موارد استفاده از اوزون  منجر به آمبولی هوا، عفونت های منتقله از طریق خون و از دست دادن زمینه دو جانبه پس از دریافت اوزون درمانی وجود دارد.

اثربخشی

(۱) HIV و سایر بیماری های عفونی

تنها شواهد غیر اثبات شده ای در جهت حمایت از اثربخشی اوزون  درمان در زمینه درمان HIV و یا سایر بیماری های عفونی منتقله از طریق خون وجود دارد. شواهد موجود برای توصیه استفاده از اوزون  در درمان بیماران مبتلا به HIV بسیار کافی می باشد.

(۲) ایسکمی

شواهد کافی برای نشان دادن مزایای اوزون  در درمان ایسکمی اندامی، سکته مغزی و بیماری های قلبی ایسکمی وجود ندارد.

(۳) چشم پزشکی

در سه مطالعه ای که در ان بیماران مبتلا به رتینیت پیگمنتوزا حاضر بودند و تحت اوزون درمانی  قرار گرفته بودند بهبود موقت مشاهده شده بود.

(۴) ارتولارینگولوژی

شواهد کافی به منظور توصیه اوزون  درمانی جهت درمان ENT وجود ندارد.