ضایعات پوستی بیماران خودایمنی و کنترل آن ها با اوزون – قسمت ۲

ایمونوگلوبولین E و گیرنده هایش

پاسخ آلرژیک حاد بستگی به IgE و توانایی آن در اتصال انتخابی به زنجیرهaگیرنده با تمایل باالیا پایین (FCERI یا FCERII} CD23}) آن دارد. اتصال متقاطع مولکولIgE متصل به گیرنده توسط آلرژن یک کمپلکس آبشار سیگنالینگ داخل سلولی را شروع می کند که پس از آن مدیاتورهای مختلف التهاب آلرژیک از ماست سل ها و بازوفیل ها رها می شوند . مولکولFCERI روی سطح DC1های معرفی کننده آنتی ژن ( مانند سلول های النگرهانس ) نیز یافت می شود. ولی ساختمان آن با مولکول FCERI که روی ماست سل/بازوفیل یافت می شود متفاوت است . مولکول FCERI روی سلول های DC فاقد زنجیره B است . CD23 روی سلول های B ، ائوزینوفیل، پالکت ها وسلول های دندریتیک یافت می شود.اتصال متقاطع و تجمع FCERI روی ماست سل ها و بازوفیل ها نیز می تواند منجر به آنافیالکسی شود. تصور می شود بیان افتراقی تیروزین کینازهای مسئول تنظیم مثبت و منفی دگرانوالسیون ماست سل/بازوفیل مسئول این پاسخ انحرافی آلرژیک باشد. القا سنتزIgE نیاز به دو سیگنال عمده دارد.سیگنال اول ( سیگنال۱) فعال شدن رونویسی line germ در محل ایمونوگلوبولین E توسط ۱۳-IL یا ۴-IL است که ویژگی اختصاصی ایزوتیپ را ایجاد می کند . سیگنال دوم (سیگنال ۲ ) شامل اشغال CD40 روی سلول های B توسط لیگاند CD40 است که روی سلول های T بیان میشود. این اشغال منجر به فعال شدن ماشین نوترکیبی می شود که به نوترکیبی سویچ DNA منتهی می شود . میانکنش بین جفت های مختلف مولکول های کمک تحریکی (CD28 و B7 ، آنتی ژن -۱ همراه عملکرد لنفوسیت {۱-LFA} و مولکول چسبندگی بین سلولی -CD58,CD2,[ICAM-1] 1 ) سیگنال ۱ و ۲ را در جهت تقویت سنتز IgE تشدید می کنند. عوامل مهارکننده سنتزIgE شامل سایتوکاین های تیپ IFN-y,IFN-a,IL-12) TH1) و  DNA میکروبی محتوی تکرارهای CPG (سیتوزین،فسفات،گوانین) هستند.

ائوزینوفیل ها

بیماری های آلرژیک با ائوزینوفیلی خون محیطی و بافتی مشخص می شوند. ائوزینوفیل ها در پاسخ های ایمنی ذاتی و آداپتیو شرکت کرده ومانندماست سل ها،محتوی گرانول های متراکم داخل سلولی اند که منابع پروتئین های التهابی هستند.این پروتئین های گرانولی شامل پروتئین قلیایی اصلی نوروتوکسین مشتق از ائوزینوفیل ، پراکسیداز و پروتئین کاتیونیک هستند . پروتئین های گرانولی ائوزینوفیلی سلول های اپی تلیال را تخریب کرده باعث القا افزایش پاسخ دهی و منجر به دگرانوالسیون ماست سل ها و بازوفیل ها می شوند. پروتئین قلیایی اصلی که از ائوزینوفیل ها رها شده می تواند به یک قطعه اسیدی روی گیرنده موسکارینی M2 متصل شود و مانع عملکرد آن شود وبه این ترتیب منجر به افزایش میزان استیل کولین و افزایش تحریک پذیری راه هوایی شود. همچنین ائوزینوفیل هامنبع غنی از پروستاگالندین ها و لکولترین ها هستند، به خصوص ، لکوترین سیستنیل C4 عضالت صاف راه هوایی را منقبض کرده و باعث افزایش نفوذپذیری عروقی می شود . سایر محصوالت ترشحی ائوزینوفیل ها شامل سایتوکاین ها ( ۵-TNF-a , IL-4, IL ) آنزیم های پروتئولیتیک و واسطه های رئکتیو اکسیژن هستند که همگی به طور قابل مالحظه التهاب آلرژیک بافتی را تقویت می کنند. چندین سایتوکاین عملکرد ائوزینوفیل ها در بیماری های آلرژیک را تنظیم می کنند. ائوزینوفیل ها در مغز استخوان از پیش سازهای میلوئید فعال شده توسط ۳-IL و ۵-IL و فاکتور محرک کلنی گرانولوسیت – ماکروفاژ (CSF-GM) تولید و بالغ می شوند قرار گرفتن افراد آلرژیک در معرض آلرژن باعث می شود سلول های +CD34 گیرنده ۵-IL را بیان کنند. فعالیت گیرنده ۵-IL باعث القا بلوغ ائوزینوفیل ، تحریک ائوزینوفیل ها به ساختن پروتئین های گرانولی،طوالنی کردن بقاءآنها،تقویت دگرانوالسیون ائوزینوفیل ها ، و تحریک آزادسازی ائوزینوفیل ها از مغز استخوان می شوند. همچنین CSF-GM باعث تشدید پرولیفراسیون،بقاء سلولی ،تولید سایتوکاین و دگرانوالسیون ائوزینوفیل ها می شود . کموکاین های خاصی ، مانند RANTES ( تنظیم شده در فعالیت، بیان و ترشح شده روی سلول های T طبیعی ) پروتئین التهابی مهاری ماکروفاژ ۱a -MIP )1a) و ائوتاکسین ها رای گردش مجدد ائوزینوفیل ها به واکنش التهاب آلرژیک موضعی مهم هستند. ائوتاکسین ها سلول های پیش ساز تشکیل دهنده کلنی ائوزینوفیل وابسته به ۵-IL را از مغز استخوان حرکت می دهند . این پیش سازها سریعاً از خون پاک می شوند و به مغز استخوان برگشته یا مجددا به مکان های التهابی بافتی بر می گردند.

ماست سل ها

ماست سل ها از سلول های پیش ساز هماتوپوئتیک CD34 مشتق شده اند که مغز استخوان منشا می گیرند. آنها وقتی وارد گردش خون می شوند به بافت های محیطی گردش می کنند که در آنجا بلوغ اختصاصی بافت را پیدا می کنند . بلوغ و بقاء ماست سل متکی بر میانکنش بین گیرنده تیروزین کیناز kit-c بیان شده روی سطح ماست سل ها و لیگاند kit-c مشتق از فیبروبالست به نام Stem cell factor)SCF) است.

برخلاف بازوفیل های بالغ، ماست سل های بالغ به طول معمول در خون گردش نمی کنند.در عوض آنها به طور گسترده در بافت های همبند منتشر می شوند که در آنجا غالباً در مجاورت عروق خونی و زیر سطح اپی تلیال ودر معرض محیط خارج مانند دستگاه تنفس ، گوارش و پوست جایگزین می شوند . این ماست سل ها از نظر آناتومیکی در محل هایی قرار گرفته اند که درواکنش های آلرژیک شرکت می کنند ، حداقل دو زیر گروه ماست سل های انسانی شناسایی شده اند. ماست سل های دارای تریپتاز و ماست سل هایی که هم تریپتاز و هم کیماز دارند ماست سل های دارای تریپتاز نوع غالب از ریه و مخاط روده هستند، در حالی که ماست سل هایی که هم تریپتاز و هم کیماز دارند نوع غالب در پوست ، زیر مخاط و دستگاه گوارش و عروق خونی هستند. ماست سل ها حاوی مدیاتورهای متنوعی هستند یا با تحریک مناسب مدیاتورهایی راتولیدمی کنندکه اثرات مختلفی روی التهاب آلرژیک و عملکرد ارگان دارند . آنها حاوی مدیاتورهای از قبل ساخته شده در گرانول ها (هیستامین ، سرین پروتئازها ، پروتئوگلیکان ها ) و مدیاتورهای مشتق از لیپیدهای غشاء ، سایتوکاین و کموکاین هایی هستند که جدید ساخته و آزاد می شوند . مهم ترین مدیاتورهای مشتق از چربی ماست سل متابولیت های سیکلواکسیژناز و لیپواکسیژناز اسید آراشیدونیک هستندکه فعالیت التهابی قوی دارند. محصول اصلی سیکلواکسیژناز ماست سل ها PGD2 است.
محصوالت اصلی لیپواکسیژناز لکوترین های سولفوپپتید (LTs) هستند: LTC4 و مشتقات پپتیدولیتیک LTD4 و LTE4. همچنین ماست سل ها می توانند سایتوکاین هایی تولید کنند که پاسخ های نوع (Th2 (GM-CSF,IL-13,IL-4 و التهاب (IL-6,TNF-a) و تنظیم تغییرات بافتی ( TGF ، فاکتور رشد سلول اندوتلیال عروقی ) را به عهده دارند . فعالیت ایمونولوژیک ماست سل ها و بازوفیل ها به طور تیپیک با اتصال متقاطع IgE متصل به FCERI توسط آلرژن چند ظرفیتی شروع می شود. FCERI سطح ماست سل در اثر ۴-IL و IgE افزایش می یابد. FCERI سطحی در افراد تحت درمان با آنتی بادی IgE anti که IgE سرمی را کاهش می دهد ،دیده می شود که از نظر درمانی مورد توجه است.

{سلول های Tr1 و +CD25+ CD4+ Foxp3 از چند راه اصلی در کنترل پاسخ های ایمنی اختصاصی آلرژن شرکت دارند: سرکوب سلول های دندریتیک که ازتولید سلول های T موثر حمایت می کنند : سرکوب سلول های Th1,Th2,Th17 سرکوب ایمونوگلوبولینIgE) E) اختصاصی ، و القا IgG4 و یا IgA ، سرکوب ماست سل ها ، بازوفیل ها و ائوزینوفیل: میانکنش با سلول های مقیم بافت و بازسازی بافتی و سرکوب مهاجرت سلول های T به بافت ها.}